Her suluboya yapışımda, o eşsiz maviye her dokunduğumda damlarken fırçamdan,İlk hayal kırıklığım geliyor aklıma;çok sevdiğim Akdeniz’in mavi sularına dalarken gözlerim,dalgalara karışıp ufacık Pınar kaynaklığında,gülümsedim çokça yine;fırçasızım ama önümde sonsuz mavi.
Çocukken de farklıydım ben,kırmızıya karpuz içi derdim(kavuniçi niye kavuniçi açıklayın bana söz kırmızı dicem hakkını vericem kırmızının.)
Neyse ki denizler maviydi;onun bir şeyin içi olma derdi yoktu...Gerçekten farklı bir çocuktum,hayallerim de farklıydı;kumsalda mavi  kale yapmak gibi mesela.
Tüm gece hayaller kurdum;kırmızı pabucu baş ucunda sabahı bekleyen bayram çocuklarına sabah olmaz ya,benim de baş ucumda kovam,küreğim,deniz gözlüğüm,mavi sabahımın olmadığı, geçmeyen saatlerin olduğu bir gece,odamın karanlık tavanına kattım sabahı ve sabahın köründe ben minicik kalbinde kocaman bir mimar,bir ressam edasıyla,kendimce;mayomu,şapkamı,kovamı,küreğimi,hazırladım.En önemlisi anneme çok sevimli görünmeliyim.O yaşlarda kahvaltıda iğrenç gelen, saatlerce evirip çevirip,yememek için bin bir çare aradığım yumurtamı bile ışık hızıyla yuttum ama bu sefer gelenekselleşen,pazar sabahı,annem azarından kurtulamadım  “Yine hangi saksıya gömdün yumurtanı kızım!!!!” Hadii gelde inandır yediğine...Masada kafamda hasır şapkam,üstünde deniz gözlüğüm,çillerim ve tüm sabırsızlığımla anneme bakıyorum(Garfield bakışı çok işe yaradı çocukluğumda:)
Veee deniz kenarındayım yaşasın,ne üzerimdeki bir kilo güneş koruyucu umrumda ne annemin; “Şapkanı çıkarma,sadece kıyıda oyna,bensiz denize girmek yok bla bla bla...”Duymuyordum ki,gözlerimle uygun yeri aradım,ilerde birkaç çocuk vardı, hiç sevmezdim onları zaten bahanesini de aldım yanıma,yalnız oynamalıyım.
Bugün büyük gün;mavi şato yapıcam kendime,tek başıma imza atmalıyım bu başarıya....
Ah benim aldanışlarım, ilerde çok söylediğim bir şarkı olacağın,beş yaşımda bir mavi şato,yirmili yaşlarımda mavi bir nüfus cüzdanı arasında anladığım...
Ama hala en sevdiğim renksin suç senin maviliğinde değil ki,suç benim hayallerimde.

Ah benim sevdalı başım
Ah benim şair telaşım
Ah benim sarhoşluğum
Ah çılgın yüreğim
Ah benim iyimser yanım
Ah benim aldanışlarım
Ah benim kavgalarım
Ah pişmanlıklarım
Sus artık uslandır beni...

Tırmığımla ve küreğimle kumu kazdım,inşaatımın temel çukurunu açtım,kumları yığdım az sonra mavi harç olacaklar,her şey hazır,döndüm; (slow motion canlandırın bu anı)keskin bakışlarımla şezlongda kahve keyfi yapan anneme baktım,göz göze geldik,ne demek istediğimi anladı,genelde iki tarafa seri bir şekilde sallanan o baş,bu sefer aşağı yukarı, yuppiii onayı aldım,kovamı kaptım koştum denizime mavime;ağzına kadar Akdeniz’i doldurdum,açtığım çukura boşalttım,kalbim pıt pıt,sonrasını bilirsiniz;kovanızı deniz suyu ile ıslatılmış kum ile doldurur,sıkıştırır ve ters çevirdiğinizde kaleniz,şatonuz,eviniz hazırdır...

"Eee bu niye hala kum renginde ama?
Niye mavi olmadı şatom!!!"
Gözyaşlarım,kovaya aldığım sudan daha fazlaydı inanın...İlk hayal kırıklığım,denizin mavisine olan inancım,suluboya yaparken aklıma gelen bir çocukluk düşü,yerle bir oldu...Hayat böyleydi,çoğu zaman hiç bir şey göründüğü gibi değildi, “DENİZ BİLE YALANCI”işte yalancı deniz...

Aslında,yansıttıklarımız yüzünden,çevremizde gerçek olmayan bir dünya yaratıyoruz. Gerçeklik kendini gösterse ve deniz “Evet ben mavi değilim”dese de,dalgalarıyla seslense de,soruyoruz, “Kime inanıyorsun?” Biz hep kendimize inanıyoruz, kendini gösterip duran gerçekliğe değil. O,her an kendini gösteriyor; ama biz yanılsamalarımızı dayatıp duruyoruz. İşte bu yüzden her insan sonunda hayal kırıklığına uğruyor. 
İki yanılsama arasında bir boşluk bıraktım ve o arada büyümüşüm işte bende...Ve hayat birçok gerçekle yüzleştirdi beni o arada ve çok zahmetliydi…
Ama kitaplardan, yaşamdan,öğrendiğim ve deneyimlemeye devam ettiğim tek bir gerçek var:Ne kadar zor olursa olsun, ne kadar zahmetli olursa olsun, bazen imkânsız görünse bile gerçekle kal. Osho’nun dediği gibi”Bir kez gerçekle kalmanın güzelliğini görünce, bir daha asla düşlerin kurbanı olmayacaksın.”

 “Mavi hayallerime gelince,hiç bitmesin umarım daha maviye boyayacağım çok insan,çok umut var çünkü ....”
Sevgilerimle 
Pınar Tarı 
25 Ekim 2022