Veee...

Tarih 01 Ocak 2022

Biz de seni bekliyorduk. Hem de nasıl beklemek...

Her seneyi olduğu gibi, 2021’i de “BİT ARTIK!” diye gönderdik ve bu seneyi de “BİZE SAĞLIK, ŞANS, BEREKET... GETİR YENİ YIL” diye karşıladık.

Olmuyor değil mi?

Ne yapsak, ne dilesek bi türlü aradığımız huzuru bulamıyoruz. Kimine göre nankörüz, şükretmiyoruz, kimine göre evrene mesaj gönderirken ters bir şeyler yapıyoruz, kimine göre gezegenler buna sebep, kimine göre “yooo her şey harika!”

İyi, güzel... Tabi ki dileklerimiz olsun. Olsun da... Acaba biz kendimizi değiştirmediğimiz için işler ters gidiyor olmasın?

Yani şöyle;

Sağlık istiyoruz. Peki bunun için ne yapıyoruz? En basiti günde 2 paket sigara içeriz, tıkarız damarları.

2.5 yıldır kahrolası virüsten kurtulmak istiyoruz değil mi? Peki neden maske takmıyoruz, aşı olmuyoruz, mesafeye uymuyoruz? Düğünler, partiler, baby showerlar, bekarlığa vedalar, kına geceleri... neler neler yapıldı. Düğünler yasaklanınca eve 100 kişi doluştuk da yine evlendik!!! Gel gör ki solunum cihazına bağlanınca başladık hatim indirmeye...

BEREKET İSTEDİK HER SENE

Yemekleri çöpe atarak istedik hemde! Dışarda aç-susuz sokak hayvanlarının yanından geçerken istedik! Komşumuz açken istedik! Bi yığın kıyafetimiz varken, “giyecek bi şeyim kalmadı yaaa!!!” derken istedik. Başımızı sokacak evimiz varken, ”Siteye mi taşınsak, villa mi alsak” diye kararsız kalarak istedik...

 “Ver Allah’ım! Bize bereket ver!”

BARIŞ İSTEDİK

Elimizden silah, ağzımızdan küfür eksik olmadan...

MERHAMET İSTEDİK

Koca koca ormanlar yanarken, tatilden geri kalmadan istedik...

Emin olun bunlar gibi onlarca örnek sayabiliriz.

Şimdi bi daha mı düşünsek? Sorun nerede?

Eylemlerimizle söylemlerimiz ne kadar tutarsız aslında. “Neslihan, her yazında insanları suçluyorsun ama!” Bunu düşünmeniz de çok normal. Suçluyorum, çünkü tek suçlu insanoğlu. Hiçbir emek sarf etmeden hazıra konmayı bekleyen tek canlı.

Her gün bi şey sunar bize, birilerini çıkarır karşımıza ya da alır hayatımızdan. Her 31 Aralık’ta da yıl sonu değerlendirmesi yapılır. Pişmanlıklar, iyi ki’ler o gün dökülür genelde.

Haydi atalım ortaya ne varsa;

2021’DE KENDİMİZ İÇİN, YERYÜZÜ İÇİN NE YAPTIK?

Mesela kaç ağaç diktik? Kaç fidana su verdik?

Yerde gördüğümüz ekmeği alıp yüksek bi yere koyduk mu mesela?

Gittiğimiz cafede bize hizmet veren garsonu kaçımız hatırlıyor? Kaçımız onun gözlerine bakarak teşekkür ettik?

Boşa akan suyu kimler kapatıyor?

Ayakta bekleyen büyüğüne hangimiz yer veriyor?

(Bu arada bunlar en basit örnekler)

Pekiii...

Hangimiz cesur davrandık dünya barışı konusunda?

Hangimiz karşı çıktı bizlere yapılan haksızlığa?

Bi kadın sokakta dövülürken, kaç kişi seferber oldu onu kurtarmak için?

SMA hastası yavrularımız için kaç kişi taşın altına elini koydu?

Yapılan zamlar karşısında “çok rahatız çookkk...” diyen kaç kişi var?

Yeni yılda çam ağacı süsledi diye acaba kaç kişi dinden çıktı?

Aynı fikirde değiliz diye kaç kişi “vatan haini” damgası yedi?

Çok ama çok daha fazlasını yaşıyoruz bunu biliyorsunuz.

En zoru da bunları yaşayanların affetmesi, yaşatanların af dilemesi...

Yeni yılın bu ilk yazısını çok uzatmak istemiyorum açıkçası çünkü oturup ciddi ciddi düşünmemiz ve artık bi şeyler yapmamız gerekiyor.

Üretmek, okumak, araştırmak, sormak, empati kurmak, saygı duymak... gibi mesela. Engeller hayatın her alanında var. Bunlara rağmen bizlerin ne yaptığı ve ne yapacağı önemli.

2022 Mİ?

Sevgili yeni yıl,

İstesek de istemesek de geleceksin, Allah’ın emri. Madem öyle, lütfen yanında en çok merhamet getir. Bize yıllaaaaarrrr önce geldi bi ara, biz onu kaybettik. Merhamet gidince, insanlık da kayboldu çünkü. İyiler kaybeder, kötüler kazanır oldu. Bi de sana zahmet şu durumu düzeltiver. Seninle başlayan ve senden sonra gelecek tüm yıllarda dünyanın en mutlu varlıkları ise çocuklar olsun n’olur... Onlar mutlu olunca ağaçlar bi başka yeşeriyor. Sanki hiç görmediği güzellikte renkleri görüyor insan.

1 OCAK 2022

Benim için diğer günlerden bi farkın yok. 24 Haziran gibi, 18 Nisan gibi, 3 Kasım gibisin... Farklı olmak istiyorsan senin bi şeyler yapman gerekiyor biliyorsun değil mi?

Ne diyelim ki?

HOŞ GEL BU KEZ...

Neslihan Yelbaşı Kınalı