Ekim ayı geldi, toparlananıp gitmeden karalayayım ben de güneşi uğurlarken zamanın hazan anında...

Bütün yaşadığım güzellikler bütün yaşadığım acılar tesadüf gibi Ekim’e sığışmışlar anılarıma bakıyorum da; Ekim, ne çok şey ekmiş zamanlarıma zamanlı zamansız. Sıcaklar bitiyor, kuşlar göçüyor, üzülüyorum; seviniyorum sonra ,ne güzeldir 29’u Ekim’in insanca yaşamanın sonsuz zamanının hediye edildiğini düşününce... Ve Zaman ;geçip giderken, toprak renginde bastığım yer yüzü, ana rengine bürünmüş, üzerinde kırmızımsı, sarımsı çıtır çıtır yapraklar, çığlık çığlığa arya söylüyorlar sanki, yaprak yağmuru var, sonbahar yağmurlarıyla yarışan, biri ne kadar ahmakça ıslatsa da, diğeri ona inat kupkuru bu sefer kurunun yanında yaş da yanmıyor üstelik, yağmur ne kadar romantikse yaprağın ki hüzünlü hangi ölüm bu kadar güzel olabilir ki? Ve ağaçlar yasta, salına salına ağıtta hazan zamanında ... Ağaçlar adına çok üzülüyorum terkedildikleri için.. Sanat kendi diliyle konuşuyor Ekim’de; gökyüzü ,yeryüzü renk değiştiriyor zamanına uygun şekilde ...Susun ve dinleyin sonbahar yapraklarının bize anlattığı bir şeyler var! Sanırım ölüm hayatın terbiyesi, bunun için mi saklıyoruz kurutulmuş çiçekleri, kurumuş yaprakları kitaplar arasında ? “Yaşarken değer bilmeli...” Ve “ZAMAN” Zaman nedir? Kimse sormazsa ne olduğunu biliyorum. Ama birisine açıklamaya kalkarsam artık bilmiyorum… “Anneme göre zaman; yokluğa meylettiği ölçüde var olan şey.” Araştırdığımda; Hiç bir şey olmadığı sırada olan, geçen şeydir. Olayların birbirini takip sürecidir. Gelmekte olan gelecektir. Her şeyin bir anda olup bitmemesi için doğanın icad ettiği bir kolaylıktır. Aristo’nun zaman anlayışı başka, bir zaman filozofu olan Nietzsche “sonsuz şimdi”ye takılmış, Dostoyevski ise daima “şimdi”de yaşamıştır; Atay’ın zamanı tutunamaz, Tanpınar’ın zamanı ise tutulur; Newton’un zaman anlayışı mutlak, Einstein’ın zaman anlayışı ise görecelidir; ve bu böyle devam eder gider. Dinlediğimde ; Sezen Aksu için Zaman sadece birazcık zamandır... Hasta olduğumda; Kısa dediğimiz bu zaman içinde hayat zor ama ona düşkün olduğumuz için de güzel. Hasta olup evde yatmak zorunda olunca, bir anda dışarıda olma isteğimizi farkına varırız, gezmek isteriz o zorunluluk sayesinde hayatı sevdiğimizi anlarız degil mi? .. Bir yandan hakkında hem çok şey bildiğimizi zannettiğimiz, öte yandan ise hem çok az şey bildiğimiz ama herhangi bir lüzum hissetmediğimiz için bir şeyler öğrenmeyi aklımıza bile getirmediğimiz. Aklım erdiğinden beri beni uyandırma aracı. Hediye etmeyi en sevdiğim. SANKİ İŞTE ORADA ÖYLE DURAN BİR ŞEY...Duvardaki bir saatte tık tık tık... Bazıları yarışıyor. Bazıları için hiç geçmiyor. Durdurmak istediğimde; Kaybettiklerimizi hep zamanın olmadığı sonsuzluğa uğurlar, TOPRAK RENGİNDE yorganla örteriz üzerlerini ve her nedense sonsuzlukta ışık olduğunu varsayarak, onların ışıklar içinde uyumalarını dileriz. Bir gün mutlaka kendimizin de toprak olacağımızı bile bile, hiç ölmeyecekmiş gibi...Bizi ayakta tutan yaşama sevincimiz, insanlığın bir türlü anlaşılamayan iradesinin gücünü göstermiyor mu? Doğumhane kapısında bekleyen baba için zaman, özleneni beklerken geçen zaman, sınavlarımız olan zaman... Zaman zaman zaman zaman ta o zaman diye de mırıldanıyorum...(İyi ki duymuyorsunuz beni. HİÇ KULLANILMAMIŞ BİR ZAMANIN GÖZKAPAKLARINI AÇIYORUM... çok sevdiğim bir sözdür. Olmakla yok olmak arasındaki süreç bizim için yaşam zamanımızdır. Bu zamanımız ne zaman dolacak? Toprağın rengine ne zaman bulanacağız? Bilinmez. O yüzden bu dünyada var olmanın hakkını vermeliyiz. Yok olma anı gelecek herkese ve her şeye. Yok olmak belki de zamanı değiştirmektir. Herkesin öğüdü aynı "Yaşamdaki zamanın her saniyesini değerlendirmeli ve kıymetini bilmeliyiz. Var olduk ve yok olacağız. Aradaki zaman bizim.” Tüketirken farkındalıklarımız bol olsun dilerim. EKİM’İN TOPRAK RENGİ sana gelince; aslında içinde ne çok sıcak renk var niye bu kadar hüzün kokuyorsun ki? Toprak rengi; kahverengi sarı ve bolca beyaz belki az da kırmızınla nasıl tatlısın aslında, kahverengiyle bir tutuluyorsun genelde ama bizde toprak bozkırdır, toprak rengi de ona göredir, belki kahverengiden daha az hayat yüklüdür, belki de ekilen değil yürünen toprağı kast ettiğinden daha çok... GÖZLERİNİZİN SAHİP OLDUKLARINIZI GÖRMESİNİ DİLERİM...HER ZAMAN. Bin minnet...Bin hasret...Rast gelsin...Sevgilerimle